Historia ras
- Szczegóły
Ragdol to kot półdługowłosy, o umaszczeniu typu color-point, to znaczy o umaszczeniu przypominającym syjama. W porównaniu z innymi kotami ma on szczególne łagodne usposobienie. Rasa ta została utworzona w latach sześćdziesiątych w Kalifornii przez hodowczynię Ann Paker, ze skrzyżowania białego persa z kotem birmańskim seal point. Łup szczęścia i selekcja sprawiły, że osobniki tej rasy uzyskały bardzo niską pobudliwość nerwową, tak że potrafią całkowicie się zrelaksować, kiedy weźmie się je na ręce. Ta szczególna cecha przyczyniła się do nadania rasie nazwy "ragdol" , co w języku angielskim oznacza szmacianą lalkę. Cecha ta leży u podstaw bajki rozpowszechnionej w kocim światku, a opowiadającej o pochodzeniu ragdola. Bajka głosi, że ragdol był potomkiem zranionej w wypadku perskiej kotki. Uraz, którego doznała, spowodowal mniejszą pobudliwość nerwową tej rasy oraz jej niewrażliwość na ból. Oczywiście bajka ta nie opiera się na żadnych podstawach biologicznych, co więcej, ragdol absolutnie nie jest nie wrażliwy na ból.
Wzorzec
Ragdol jest kotem dużego formatu, co wyraźnie odróżnia go od kota birmańskiego. Samce mogą ważyć od 6 do 8 kg, samice od 4 do 5 kg. Wyróżniają się budową o średnich liniach, z tendencją do linii krótkich. Klatka piersiowa jest głęboka. Kościec kończyn mocny; kończyny tylne są nieco dłuższe niż przednie. Ogon dość długi. Głowa średniej wielkości w stosunku do tułowia, widziana z przodu tworzy nieco wydłużony trójkąt, który przedłużają średniej wiekości uszy, szerokie u nasady i spiczaste. Z profilu widoczny jest słabo zaznaczony stop. Oczy duże, nieco owalne, zawsze intensywnie ciemnoniebieskie, co jest charakterystyczne dla umaszczeń color-point. Włos jest półdługi, krótszy na części twarzowej, na górnej stronie tułowia i na przedniej stronie kończyn, natomiast wyraźnie dłuższy na bokach klatki piersiowej, brzuchu i ogonie. Włos jest jedwabisty i elastyczny.
Charakter i hodowla
Ragdoll ma wyjątkowo łagodny charakter, a jego pobudliwość nerwowa jest niewielka. Miauczy bardzo dyskretnie. Jak wszystkie color-pointy, kocięta rodzą się białe, pigmentacja pojawia się dopiero w ciągu pierwszego tygodnia życia. Duży format rasy sprawia, że okres wzrostu jest wydłużony, a podawanie substancji mineralnych powinno być regulowane przez lekarza weterynarii...
Tajemniczy spokój
Odnośnie niewielkiej pobudliwości ragdolla, nie opublikowano dotąd żadnej pracy naukowej, która wyjaśniałaby mechanizm fizjologiczny tego fenomenu. Wobec braku obiektywnego kryterium, które pozwoliłoby ocenić tę cechę, nie jest ona brana pod uwagę we wzorcu. Stanowi to paradoks, bowiem owa niska pobudliwość nerwowa jest "wizytówką" ragdolla, podkreślaną publicznie i niezwykle cenioną przez hodowców i nowych właścicieli.
Żródło: PORADNIK ENCYKLOPEDYCZNY KOTY - LAROUSSE
- Szczegóły
Maine coon to naturalna rasa z Ameryki Północnej. Nazwa tego kota utworzona została z połączenia nazwy jego ojczyzny-stanu Maine-i skrótu od słowa "racoon", co znaczy szop pracz. Jak głosi legenda, maine coon jest owocem krzyżówki zdziczałego kota i szopa pracza. Oczywiście z punktu widzenia biologii taka krzyżówka jest niemożliwa, a kot ten pochodzi ze skrzyżowania miejscowych kotów z angorami, sprowadzonymi przez żeglarzy do Nowej Anglii w początkach XIX wieku. Na razie brak jednak dowodów na poparcie tej hipotezy. Z biegiem lat rasa została ukształtowana przez chłodny i wilgotny klimat północnego wschodu Stanów Zjednoczonych oraz przez wypełniane przez nią zadanie odszczurzania. W wyniku selekcji powstał kot o dużych gabarytach, półdługim, gęstym włosie, chroniącym go przed niepogodą...
WZORZEC
Maine coon jest kotem dużym. Kocury ważą średnio od 6 do 9 kg, kotki od 4 do 6 kg. Tułów kota jest proporcjonalny o średnich liniach. Głowa w stosunku do tułowia mała; różni się od głowy kota norweskiego. Ma ona średnią długość i szerokość, kwadratową kufę i mocną brodę. Z profilu powinien bć widoczny lekki stop. Uszy są duże, szerokie u podstawy, szeroko osadzone, wewnątrz małżowiny porośnięte obfitym,gęstym włosem. Ogon długi i dobrze owłosiony. Kończyny proporcjonalne do tułowia, zakończone szerokimi i obficie owłosionymi łapami. Włos jest gładki, jedwabisty, półdługi; krótszy na łopatkach, dłuższy na bokach; ewentualnie może tworzyć kryzę na gardle...
CHARAKTER I HODOWLA
Maine coon ma reputację kota łagodnego, socjalnego, który chętnie się bawi. U kotek ruje pojawiają dość póżno są raczej dyskretne. Plenność wydaje się być mniejsza od średniej gatunku. Duży format rasy sprawia, że rozwój kociąt jest długi i wymaga dostarczania im dodatków mineralno- witaminowych, naturalnie pod kontrolą lekarza weterynarii.Rozwój morfologiczny może trwać do 3 lub nawet 4 lat. Należy podkreślić, że wygląd włosa zmienia się zależnia od pory roku i linienia.Tak więc w lecie kryza znika i wyłącznie dobrze owłosiony ogon przypomina, że maine coon jest rasą półdługowłosą.
Ten olbrzymi kot ma wygląd dzikiego zwierzęcia. W rzeczywistości jest niekłopotliwym i bardzo łagodnym towarzyszem.
Żródło: PORADNIK ENCYKLOPEDYCZNY KOTY - LAROUSSE